Over de dood en het leven daarna
Elisabeth Kübler-Ross
Uitgeverij Ambo, 1985. Zeventiende druk 2005
Op het gebied van het onderzoek naar sterven en dood moet
Elisabeth Kübler-Ross als dé autoriteit worden beschouwd.
In de ontelbare uren die ze bij stervenden doorbracht, maakte ze
aantekeningen van hun gedrag en tekende ze hun uitspraken op.
Het werd haar duidelijk dat zij die door de dood zijn getekend,
niet aan hallucinaties lijden wanneer ze beweren gestorven
personen te zien die op hen wachten. Klinisch dode
blinden bijvoorbeeld deelden haar mee dat ze tijdens de
uittreding uit hun lichaam weer konden zien, terwijl kinderen
die door toepassing van chemotherapie kaal waren geworden,
in hun buitenlichamelijke toestand al hun haar weer hadden.
De stervenden en de weer tot leven gewekte klinische doden
zijn de belangrijkste bronnen voor het onderzoek van Elisabeth
Kübler-Ross naar het leven na de dood. Uit dit onderzoek
vloeit voort ´dat elke soort dood waarover de wetenschappers
spreken, in realiteit helemaal niet bestaat, want de dood is een
overgaan in een nieuwe bewustzijnstoestand, waarin men
de mogelijkheid heeft om zowel qua ziel als qua geest te groeien´.
Elisabeth Kübler-Ross is een wereldbekend medicus, psychiater en
thanatoloog, bekend door haar werk met kinderen en aids-patiënten,
terwijl zij ook de hospitiumbeweging in de Verenigde Staten heeft
geïntroduceerd. Haar boeken zijn vertaald in twintig talen.
(Bovenstaande tekst komt van de achterkant van het boek)